Φτάνοντας στην Τυνησία δεν έβρισκα την ώρα να πέσω στο νερό να τακτοποιήσω πρώτα από όλα το σκάφος, να βάλω το βυθόμετρο, να γεμίσω βενζίνες και να αρχίσει η αναγνώριση, αφού οι μέρες ήταν λίγες και έπρεπε να τις εκμεταλλευτώ στο έπακρο... Ξεκίνησε η αναγνώριση για εμάς με έντονο κυματισμό, όμως καταφέραμε να βρούμε ένα ροφό και κάποια σημεία με σαργούς... Το πρόγραμμα ήταν να πάμε σε ένα σούπερ μάρκετ, να γυρίσουμε σπίτι να μαγειρέψουμε να φάμε να ξεκουραστούμε και την επόμενη μέρα πάλι πρωί-πρωί να μπαίνουμε στα σκάφη και λέω σκάφη γιατί ήμασταν σαν ομάδα εγώ, ο αδερφός μου, ο Νίκος Καλουδάκης και ο Γεράσιμος Καββαδίας. Έτσι μοιράζαμε τους ρόλους και έγινε αυτό το ταξίδι πιο εύκολο και πιο ευχάριστο.

Τις επόμενες μέρες η θάλασσα ήταν αρκετά καλύτερα έως και μπονάτσα χωρίς ρεύμα, πράγμα που μας βοήθησε να βρούμε αρκετά σημεία με σαργούς με σηκιούς, κάποιους ρόφους σχετικά ήρεμους, όπως και κάποιες πίγγες και στήρες. Αφού είχαμε κάποιες επιλογές μέρα με τη μέρα αρχίσαμε να τσεκάρουμε και να ξανατσεκάρουμε τα πόστα με τα ψάρια. Κάποια ήταν εκεί, κάποια όχι... Αυτό που παρατήρησα σε γενικές γραμμές ήταν ότι τα ψάρια κοινιόντουσαν περισσότερο στη ρηχή ζώνη - και δεν εννοώ ότι είχε περισσότερα αλάτι - άλλαζαν συχνά θαλάμια λόγω του ότι είχε έντονο φύκι η διαμόρφωση του βυθού υποθέτω. Δύο τελευταίες μέρες αναγνώρισης έμειναν και με τον αδερφό μου έχουμε δώσει ψυχή και σώμα. Την μέρα κάναμε περίπου 50 με 120 βουτιές.

Για τις 7 μέρες αναγνώρισης που έκανα, θα μπορούσα να πω ότι οι τέσσερις ήταν οι πιο παραγωγικές μέχρι να καταλάβω πώς να κινηθώ και πού να ψάξω. Η αλήθεια είναι ότι χρειαζόμουν άλλες τόσες μέρες. Παρόλα αυτά είχαμε καλές επιλογές θα έλεγα και στις δύο τράπεζες του αγώνα, όμως τώρα τις τελευταίες μέρες γινόταν όλο και πιο έντονο το συναίσθημα, πράγμα που το έκανε αρκετά δύσκολο. Ήταν κάτι που ταλαιπώρησε όλους τους αθλητές, κάποιους σίγουρα λιγότερο κάποιους περισσότερο. Εμείς όπου δεν το είχαμε δουλέψει στην αναγνώριση μας δυσκόλεψε αρκετά...

Φτάνει η μέρα του αγώνα και βρίσκομαι στην πρώτη επιλογή ρόφου. Μάταια όμως. Μόνο ένας 5kg υπάρχει στην περιοχή. Αλλάζω και πάω στην επόμενη επιλογή και καταφέρω να πάρω μια πίγγα 3 κιλά. Μετά πέρασα κάποιες επιλογές 25 με 30 μέτρα, αλλά με δυσκόλεψε αρκετά εκεί το ρεύμα πράγμα που με έκανε με δύο βεβιασμένες βολές σε μία πίγγα και σε ένα μεγάλο ροφό να σκίσουν και τα δύο. Στη συνέχεια κατάφερα να πάρω ακόμα ένα μεγάλο σηκιό και ένα σαργό όπου και αυτά τα τρία ψάρια ήταν οι πόντοι μου. Κάπως έτσι έκλεισε για μένα η πρώτη μέρα του αγώνα. Ιδιαίτερες συνθήκες σκέφτηκα, ελπίζω να μην είναι έτσι και αύριο πράγμα βέβαια που θα ήταν δύσκολο να αλλάξουν.

Ξεκούραση καλή αποκατάσταση και ενυδάτωση. Ξεκινάει η δεύτερη μέρα με πρώτη επιλογή ένα μεγάλο ροφό, όπου το ψάρι λείπει. Έψαξα όλο τον τόπο της περιοχής δεν το βρήκα, δεύτερη επιλογή μετά από αρκετές προσπάθειες λόγω ρεύματος σε άλλο ροφό μεγάλο έλειπε και αυτός. Σε κάποιες επιλογές μέ σαργούς και σηκιούς έλειπαν και αυτοί όπως και κάποιες στήρες δεν βρήκα καμία. Κάπως έτσι βγήκα χωρίς αλιεύματα μία μέρα που μου δίδαξε πολλά, όπως και όλες αυτές οι μέρες στην Τυνησία από συμπεριφορές ψαριών, από τον τρόπο που πρέπει να δουλεύεις στην προετοιμασία...

Το ρεύμα δεν ήτανε σε όλο το μέρος της Τράπεζας, πράγμα που αν το είχα προβλέψει ίσως να έψαχνα λίγο πιο έξυπνα. Κάποιοι έμπειροι αθλητές είχαν βαρύνει το εναλλασσόμενο, κάτι που ήταν έξυπνο λόγω των συνθηκών για να πηγαίνεις όσο το δυνατόν ευθεία στον τόπο... Μεγάλο σχολείο το Ευρωαφρικανικό πρωτάθλημα στο Bizerte της Τυνησίας για εμένα με πολλές όμορφες εικόνες, που τώρα που το σκέφτομαι μετά από μέρες, συμπληρώνω σιγά σιγά το παζλ μέσα μου.

Πρόεδρος και όλη η ομάδα με μία αγωνία την τελευταία μέρα της ζύγισης για να δούμε αν ο Γεράσιμος Καββαδίας πάρει μετάλλιο πού ήταν στα όρια δυστυχώς λόγω κάποιων ατυχιών... Είμαι χαρούμενος που ήμουν σε ένα ευχάριστο κλίμα σε μία όμορφη διοργάνωση με την εθνική Ελλάδος και όλους τους βοηθούς που ήταν εκεί για να προσφέρουν. Συγκεκριμένα ευχαριστώ τον αδερφό μου Μάνο Χριστάκη για τον αγώνα που έδωσε και αυτός σε όλες αυτές τις μέρες προκειμένου να είμαστε συγκεντρωμένοι στο στόχο μας.

Φοβερή εμπειρία, που μάλλον την χρειαζόμουν για την πορεία της εξέλιξής μου.